Spaanse les

Na Nebaj streken we neer in Chichicastenango, een leuk klein plaatsje vooral bekend om de indianenmarkt die er iedere donderdag en zondag gehouden werd. Hier geen rochels aan de kamermuren maar een leuk, gezellig hotelletje geverfd in terracotta tinten met uitzicht op het aan de prachtige groene heuvels rondom gelegen kleurrijke kerkhof. We ontmoetten er Stephan en Sarah, een leuk koppel uit Oostenrijk. Met hen hadden we een prima klik. In de ochtend prepareerde Sarah hun ontbijt. Wij keken verlekkerd toe hoe ze de yoghurt met granola, bananen en papaya in hun kookpan mikte om deze vervolgens samen met Stephan soldaat te maken. Het bracht ons op een idee.

Doordat het eten in Guatemala niet bepaald hoogstaand was (erg vet) leek het ons een goed idee om ook wat spulletjes te kopen zodat we zelf ons ontbijt konden verzorgen. Op de lokale markt kochten we dan ook een plastic snijplankje, twee diepe bordjes van plastic, twee lepels en een groot hakmes. De Pipelori verzorgde ons ontbijt van tortilla's met een zelfgemaakte tonijnsalade. De paprika, komkommer, tomaten en pepers zorgden voor de benodige vitamientjes.

Op de dag van de markt kwamen Stephan en Sarah al terug toen wij onze ogen net open hadden. Vol trots showden ze hun aankopen en zodoende besloten wij om ook maar gelijk de markt op te gaan. Gedurende onze reis in Azië waren we op het idee gekomen om in diverse landen leuke spullen te kopen en om die, eenmaal weer terug in Nederland, te proberen door te verkopen. De markt hier vormde een prima decor om er nog wat spullen aan toe te voegen. Aldus geschiedde. Het opsturen van de goederen viel ons, qua prijs, erg tegen. Voor vier doosjes waren we maar liefst € 475 kwijt! In tegenstelling tot in Azië was het niet mogelijk om onze spullen te verschepen. De enige mogelijkheid was per vliegtuig. Aangezien onze backpacks al vol zaten met eerdere aankopen was het geen optie om hiermee met nog eens vier dozen extra te reizen.

Stephan en Sarah hadden een aantal weken Spaanse les gevolgd en spraken nu prima Spaans. Met onze "Wat & hoe taalgids Spaans" kwamen we een heel eind maar het voeren van een gesprek was toch andere koek. Aangezien we nog een aantal maanden voor de boeg hadden en er dus nog veel plezier aan konden beleven, besloten we af te reizen naar San Pedro om daar Spaanse les te volgen. Het dorpje lag aan het schitterende meer van Atitlan aan de voet van één van de drie machtige vulkanen die daar het meer omarmden. De gezellige, steile straatjes zorgden voor een aparte sfeer. We scoorden een kamer op driehoog en hadden vanaf het mooi betegelde, overdekte terras een fenomenaal uitzicht op het meer en de steile bergen rondom. Beneden bevond zich een openlucht keuken waar we konden koken. Dat was mooi want dan konden we proberen om ons negatieve budget wat recht te trekken. We kaapten dan ook twee pannen en zetten die boven neer. Bij de "San Pedro Spanish School" konden we gelijk de volgende dag met Spaanse les beginnen. We liepen met de rugzak op weer naar school: het voelde als teruggaan naar de lagere school, heerlijk! Vanaf de eerste lesdag zag onze dagindeling er "mas o menos" (min of meer) als volgt uit:

5.30 uur: Reveille en kijken naar de zonsopgang boven het meer.
6.30 uur: Beneden water opwarmen en een bakje Nescafé oploskoffie zetten.
7.00 uur: Huiswerk maken, aantekeningen en woordjes leren. Het bed afhalen en het laken en de deken over de reling laten luchten.
9.30 uur: Groente en fruit inkopen op de markt en boodschappen voor het avondeten doen in de tienda.
10.00 uur: Tijd voor een bakje yoghurt met granola. Aansluitend verder leren.
11.00 uur: Tweede bak koffie, bed opmaken en douchen.
12.00 uur: Ontbijt van pan tostado (geroosterde boterhammen) met een plakje kaas, komkommer en tomaat. Afwassen en de kamer plus het terras vegen.
13.30 uur: Derde bak koffie, tanden poetsen, tas inpakken en op weg naar school.
14.00-18.00 uur: Spaanse les.
18.30 uur: Koken en dineren.
20.00 uur: Kleding wassen in een emmer.
21.00 uur: Bedtijd.

De school was prachtig gelegen, direct aan het meer. In de zeer grote tuin waren 28 cabañas waaronder les gegeven werd. We hadden voor privéles gekozen met ieder een eigen leraar. Pipi kreeg les van Isaac en de Pipelori werd door Clemente de Spaanse taal bijgebracht. Isaac was oké maar een beetje suf terwijl Clemente een echte geinponem was. De Pipelori kon het bijzonder goed met hem vinden. De lesplekken waren zo aangelegd dat geen last van elkaar had maar het gelach en gebrul van Clemente en zijn Pipelori was tot ver te horen. Na twee weken was hun band zo gegroeid dat de 24-jarige leraar Pipelori op maandag toevertrouwde dat hij dat weekend voor het eerst gemeenschap had gehad. Niet met Elisabeth, zijn vriendin, maar met een ander meisje. In het gesprek dat volgde werd duidelijk dat Clemente totaal niet op de hoogte was hoe een vrouw precies zwanger kon worden. Hij vertelde dat zijn verovering een week geleden nog gemenstrueerd had en dat er dus niks aan de hand was. Het condoom was niet fijn in het gebruik dus had hij die maar afgedaan. Van de pil had hij nog nooit gehoord. Toen de Pipelori hem uitlegde wat het inhield, was het alsof een wonder was geschied. Er ging een nieuwe wereld voor hem open! Was dit dan niet slecht voor je gezondheid, pleegde je dan geen abortus en moest je die echt elke dag slikken? En kon hij ze niet gewoon zelf innemen?

De volgende dagen werd in het Spaans en Engels naar woorden gezocht om duidelijk te maken wat en hoe het tussen de lakens zat. De Guatemalteekse casanova had ondertussen de smaak te pakken gekregen en had doordeweeks alweer een andere chica gedopt. Ook hier verteld hij enthousiast over en was heel dankbaar voor Pipelori's voorlichtingsgesprekken. Voorlichting bestond niet in Guatamala. Ook praatte je niet over sex met je ouders of vrienden. Voor hem was alles nieuw.

We hadden het er `s-avonds over hoe belangrijk voorlichting was en dat je aan zoiets toch wel kon merken hoe anders de cultuur in Guatamala was. Een beetje nerveus geworden door de mogelijkheid dat zijn eerste chica toch wel zwanger kon zijn vertelde hij dat hij volgende week met Elisabeth wilde trouwen. Het kon allemaal wel geregeld worden in een week. Na lang praten tijdens de lesuurtjes met de Pipelori besloot hij zijn verkering van een maand toch nog maar wat langer de tijd te geven alvorens te trouwen.

Ook werd duidelijk hoe in Guatamala de rolverdeling is. Het geslacht bepaald duidelijk welke taken je toebedeeld worden. Zo kon Clemente niet alle groenten benoemen wanneer Pipelori naar de Spaanse namen vroeg om boodschappen te doen op de markt. Dat moest ze maar aan Elisabeth vragen! Hij was ten slotte een man en kwam daar nooit. Koken en wassen waren voor hem ook vreemd. Hij was toch een man! Dat hij gemeenschap had met andere chicas plaatste hij onder dezelfde noemer. Na drie weken hadden we allebei een hoop opgestoken. Het afscheid was moeilijk maar er werden mailadressen uitgewisseld om elkaar op de hoogte te houden.

Na de laatste Spaanse les was het tijd om weer eens uit eten te gaan. We hadden ons negatieve saldo als gevolg van de torenhoge verzendkosten in Chichicastenango aardig weg weten te poetsen. Het was tijd om dat te vieren. We gingen uit eten met Aljoscha, een Duitser, die we in ons guesthouse als buurman hadden gehad. We kozen voor de Buddha Bar en kletsten gezellig op loungebanken gemaakt van schuimkussens met lakens erover. Het eten smaakte voortreffelijk en ook de cocktails ontbraken niet. De honden van de bar, twee grote terriërachtige beestjes, dolden door het restaurant. Ze rausden elkaar achterna over de tafels, de banken en de grond. Toen we opkeken zat er een te pissen op de grond en toen Pipi even later een pipi ging maken stond hij met zijn schoenen in een zojuist gelegde hondedrol. Eet smakelijk!

Inmiddels hebben we er bijna twee maanden Guatemala opzitten. Morgen reizen we af naar de koloniale stad Antigua en daarna steken we de grens over en zetten we onze reis verder in El Salvador. Tot slot melden we nog dat er wederom video's geschoten zijn. Geniet mee van de zonsopgang vanaf ons terras en kijk mee hoe de casanova ineens verlegen werd.

PiPi en Pipelori